La Paz, the Death Road en een Boliviaanse wc

Hola a todos!

Comó están? Ik schrijf dit verslag wederom vanuit een bus (de Zuid-Amerikaanse busmaatschappijen hebben een goeie aan mij), ditmaal tussen La Paz en Cusco. Een trip vanuit Bolivia naar Peru dus, om in dat laatstgenoemde land het wereldberoemde Machu Picchu te bezoeken. Maar, first things first, mijn ervaringen in Bolivia!

Op zaterdagmiddag kwamen we met de bus aan bij de Argentijns-Boliviaanse grens. De trein die ons halverwege richting onze bestemming La Paz zou brengen stond al klaar (en daar hadden we al geluk mee, want die trein gaat maar 2x in de week), maar na wat vergelijkend onderzoek besloten we een bus te pakken die direct naar La Paz ging en die nog goedkoper was ook. Wat heet, omgerekend 8 euro voor een reis van 16 uur! Daarbij zaten we in een bus met alleen maar Bolivianen, zonder enige vorm van vering, airco of verwarming, maar het was de ervaring die het 'm deed! Ik merk nu hoe groot het voordeel is dat ik de taal spreek, want als ''normale toerist'' waren we nooit op deze goedkope optie gekomen. Was helemaal prima!

We zijn in totaal 3 volle dagen in de hoofdstad La Paz gebleven. La Paz ligt, net als heel Bolivia, in het Andes-gebergte en zelf ligt het op zo'n 4000m hoogte. En daar moet je wel even aan wennen! Vooral de eerste dag was één trap oplopen (en die heb je nogal veel daar, het hoogteverschil tussen het hoogste en laagste deel van de stad is ongeveer 1000m) al gauw te veel. Maar je went er gauw genoeg aan!
La Paz is zonder twijfel de meest maffe stad waar ik ooit ben geweest: het is er ongelooflijk chaotisch, het is een stad die zonder enig plan lijkt te zijn gemaakt (dat zeggen de inwoners zelf ook), en het voelt aan als één groot marktplein. Overal lopen mensen dingen te verkopen, en dat voor een erg lage prijs. Want Bolivia is goedkoop, vooral als je Europese of Argentijnse prijzen gewend bent. Het eten is ooit niet om over naar huis te schrijven, maar als je er nog geen 2 euro voor betaalt kun je er ook niet veel van verwachten natuurlijk.

Wij hebben ons prima vermaakt in La Paz. Voor het eerst tijdens mijn hele reis werd ik ooit onderzoekend aangekeken (Bolivianen zijn over het algemeen erg klein en zien er erg specifiek 'Latino' uit, en waar ik eerst nog regelmatig voor Argentijn werd aangezien ging dat nu niet echt op), maar dat is eigenlijk ook wel eens leuk. Je merkte wel echt dat Bolivia het armste land van Zuid-Amerika is, het had meer weg van Afrika dan van Argentinië. En dat is soms wel moeilijk, omdat je meer wil doen voor mensen die die hulp zo hard nodig hebben. Misschien een idee voor een volgende reis?

Bij aankomst in La Paz bleek de nummer 1 van de Boliviaanse competitie te moeten voetballen, dus geloof het of niet, daar zijn we heen geweest. ;-) Prima ervaring, maar niet te vergelijken met de Argentijnse voetbalbeleving natuurlijk! Op maandag hebben we sightseeing gedaan in de stad, en op dinsdag zijn we voor de meest sportieve uitdaging van deze trip gegaan. Vlakbij La Paz heb je namelijk een mountainbike-route door het Andes-gebergte, waarbij je in totaal 3500m afdaalt. Ze noemen het ''Camino de la Muerte'', ook wel ''Death Road', en dat is niet voor niets. De route is wel eens uitgeroepen tot de gevaarlijkste ter wereld, en langs de weg vind je verschillende herdenkingsmonumenten van fietsers die verongelukt zijn. Ik weet het, het was een krankzinnig idee, maar eigenlijk besefte ik dat pas achteraf. Ik heb het overleefd, en zoals het hoort als Nederlander op de fiets ook zonder te vallen. En dat was nog een uitdaging.. ;-)
De route was in totaal 63 km, waarvan zo'n 20 km op asfalt naar beneden ging (dat ging hard, niet normaal) en de rest op kleine bergweggetjes van grind en gravel. Vooral dat laatste gedeelte, het was echt once in a life time! Bij elke hoek die je nam zag je vlak langs je het einde van het pad, en het begin van een val van duizenden meters naar beneden. Daarbij kwam je regelmatig herdenkingsmonumenten tegen van fietsers die minder geluk hadden gehad, en dat vergrootte de spanning nog wat meer. Je krijgt een urenlange adrenalinekick maar, lieve lezers, om eerlijk te zijn heb ik vooral in het begin ook zeker wat angstige momenten gehad. ;-) Uiteindelijk leer je je fiets en de route beter kennen, en dan neemt de adrenaline en het grote genieten het weer over. Want genieten was het zeker, met een mooie route door de bergen en ook onder watervallen door. Ik heb er een T-shirt en een CD met actiebeelden aan overgehouden, en de ervaring pakken ze me nooit meer af!

Bolivia was een prima ervaring! Een souvenir wat ik eraan heb overgehouden is het bonnetje van een openbaar toiletbezoek, waar je bij het betalen ongeveer 3 velletjes wc-papier in je handen kreeg gestopt, daar moest je het mee doen en je kreeg er succes bij gewenst. Latino America, je kunt er alleen maar van houden ;-)

Nu dus op weg naar Peru! Naast Machu Picchu (het wereldberoemde Inca-dorp dat nooit door de Spanjaarden is ontdekt en daardoor super goed bewaard is gebleven) verblijven we een aantal dagen in Cusco en een aantal in de hoofdstad Lima. Dat doen we in hostels, en dat bevalt tot nu toe perfect. Het is goedkoop, en het leuke is dat je er mensen vanuit de hele wereld tegen komt met wie 't al gauw gezellig is. Ik heb mensen ontmoet van Australië tot Geldrop, en van Son en Breugel tot Israel, en dat is één van de vele dingen dat reizen zo gaaf maakt.

Hasta luego!
Gerardo