Salta, la linda!

Hola a todos!

Mijn backpackavontuur is nu echt begonnen! Waar ik eerst na elke trip nog terug kwam in Buenos Aires heb ik nu mijn spullen voor 6 weken in mijn backpack verzamelt en heb ik de stad voor die tijd verlaten. Dat doe ik niet alleen: ik reis samen met Sebastian, een Duitse jongen uit mijn hostel. Voor de eerste week hadden we gezelschap van Alice, een meisje uit Oostenrijk die ook in het hostel verbleef.

Buenos Aires verlaten was nog best lastig, ook omdat daar veel mensen zitten die ik een tijd niet meer zal zien. Aan de andere kant: het was er deze week 35 graden, en vanaf de dag dat wij gingen besloten de vuilnismannen in de stad te gaan staken. In combinatie met die hitte geeft dat een aardige stank, als ik de verhalen via Facebook en Whatsapp mag geloven ;-)

Onze eerste bestemming was Salta, een stad (en gelijknamige provincie, die samen met de provincie Jujuy het uiterste noordwesten van Argentinië vormt) in het Andes gebergte. Ze noemen het 'Salta la Linda' ('het mooie Salta') en daar hebben ze een punt. Gelegen in een vallei, en ingeklemd tussen vele bergen, is het zicht echt adembenemend als je de stad voor je ziet liggen. Salta is groot, maar niet vergelijkbaar met Buenos Aires, net als de rest van Argentinië eigenlijk. Mensen leven er massaal buiten (het regent er alleen in de zomermaanden, en het is er altijd warm), men houdt zich in tegenstelling tot Buenos Aires aan de siësta...prima leven hier!

In Salta hadden we al gauw een goed hostel te pakken (want zoals het hoort als je gewend bent aan de Argentijnse manier van leven hadden we nog niks van tevoren geboekt) en konden we ook al snel een erg voordelig pakket boeken met verschillende excursies. Die excursies namen 3 volle dagen (van 07.00 tot 20.00) in beslag en lieten ons veel van de Andes zien. We hebben bergen in de meest uiteenlopende kleuren gezien, van begroeide rotswanden tot bergen slechts bestaande uit massief steen en cactussen. Daarbij zijn we op 4200m hoogte geweest, hebben we een potje gevoetbald op een immens grote zoutvlakte, en zijn we op de 'Tropische lijn' geweest (het punt waarbij de aarde, net als bij de Evenaar, in oppervlakte wordt onderverdeeld). We hebben eeuwenoude inheemse dorpjes bezocht, wijn geproefd vlakbij de bron waar het gemaakt wordt, en we hebben condors rondom de toppen van de Andes zien vliegen. 's Avonds sloten we dat af met een etentje op een terras (soms knijp ik in m'n arm, het is begin november en 's avonds laat 20 graden), en een biertje. Elke dag zeggen we het wel een paar keer tegen elkaar: ''Qué vida tenemos'', wat een leven hebben we hier.

Morgen gaat de reis verder: Alice gaat terug naar Buenos Aires en ik en Sebastian gaan met de bus richting de Boliviaanse grens. Vanuit daar gaan we proberen (dat wordt nog een opgave, want Bolivia is volgens de verhalen qua infrastructuur eerder te vergelijken met Afrika dan met Argentinië) met de trein richting de hoofdstad La Paz te komen. Wordt een avontuur! Het einddoel is nog steeds Ecuador, en dat gaat goed komen!

En Argentinië? Dat ga ik zonder twijfel missen. Al zijn sommige dingen nog steeds vreemd. Gisteravond nog stonden alle grote pleinen in de grote steden door het hele land stampvol, vanwege wederom een protest tegen de regering. Waarom? Omdat mevrouw de president eigenhandig (in dit democratische land) een wet aan het veranderen is waardoor het voor een zittende president mogelijk moet zijn om langer dan 2 ambtstermijnen president te blijven. Waarom? Omdat ze bijna aan het einde van haar 2e termijn zit...Argentinië is een geweldig mooi land met een fantastische bevolking, maar soms...soms klopt er gewoon geen zak van. ;-)

Hasta luego!
Gerardo

P.S. Ik heb natuurlijk ook foto's van Salta, maar op het moment geen mogelijkheid om ze op internet te zetten. Dat komt hopelijk later!