Ecuador, de Evenaar en mijn laatste blog

Hola a todos!

Comó están? Sinterklaas overleefd? En nu onder ernstig winterse omstandigheden op weg naar de kerst? Eén ding hebben we daarin gemeen: ook Latino America raakt volop in de kerstsferen. Alleen kan ik er nog steeds niet aan wennen dat ik kerstversiering zie en kerstliedjes hoor, terwijl je buiten ooit op moet letten dat je niet oververhit raakt. Zo vreemd! Maar voor de zoveelste keer..ik klaag niet ;-)

Deze blog schrijf ik vanuit het vliegveld in Quito, waar we maarliefst 8 uur moeten wachten om via Lima terug naar Buenos Aires te gaan. In Buenos Aires heb ik nog maar een weekje, volgende week woensdag kom ik thuis. Vandaar dat dit mijn laatste blog zal worden, dus dan zullen we er ook maar iets van maken ;-)

Naast de gebruikelijke uitstapjes in en rondom Cuenca met Geovanny, waar ik vorige week al over schreef, zijn we deze week naar de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito geweest. Daar sliepen we bij een Duitse vriendin van Sebastian, en met haar hebben we de stad en omgeving ontdekt. Top geregeld! Sowieso hadden we geluk, want op het moment dat we aankwamen belandde Quito net in een groot feest. Naast het feit dat wij er net waren aangekomen moest er gevierd worden dat Quito 487 jaar bestond. En dat hebben we gedaan ;-) Fijn fisje!
Quito is een enorm grote stad (2 miljoen inwoners), en op La Paz na de hoogst gelegen stad van Zuid-Amerika met een hoogte van zo'n 3800 m. Maar goed, daar raak je aan gewend, vooral omdat we in principe gedurende de hele reis alleen maar in bergachtige gebieden hebben geleefd.
Quito was een leuke stad om te ontdekken, maar de echte reden waarom ik hier graag naar toe wilde lag een uurtje rijden van de stad af. Daar heb je namelijk ''La Mitad del Mundo'', de Evenaar. Daar kom je niet zomaar vanuit Nederland, dus daar moesten we heen! Na de gebruikelijke foto-momenten hebben we hier wat experimenten gedaan, die voor een nuchtere Hollander moeilijk te plaatsen zijn. Doordat je op de lijn die de wereld exact in twee delen verdeeld te maken hebt met allerlei magnetische krachten (veel verstand heb ik er niet van, maar jullie snappen wat ik bedoel) vanuit zowel noord en zuid zie je op dat kleine stukje grond de meest maffe dingen. Dingen, die spelen met je realiteitszin. Voorbeelden:
-Wanneer je een bak met water vult en die via een afvoerputje laat leeglopen zie je dat de circulatie van het wegvoerende water 30cm aan de noordelijke kant van de Evenaar de tegenovergestelde richting op draait als vlak over de Evenaar aan de zuidelijke kant, terwijl er op de Evenaar zelf helemaal geen circulatie is
- Het lukt je simpelweg niet om recht over de Evenaar te lopen met je ogen dicht: je valt steeds één kant op, alsof je strontbezopen bent
- Op de Evenaar is het een stuk makkelijker dan waar dan ook ter wereld om een ei op de kop van een spijkertje te laten staan. Makkelijk was het niet, maar het is me gelukt, heuj!
Zo waren er nog veel meer dingen waar ik met m'n kop echt niet bij kon. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vond het maar vaag allemaal ;-) En daarmee tegelijk ook een heel bijzondere plek om geweest te zijn, natuurlijk!

Mooie ervaring dus, Quito! De rest van de week hebben we in en rondom Cuenca door gebracht. Veel gezien, op stap geweest, lekker gegeten en gewoonweg deelgenomen aan het leven in de stad. Om echt te kunnen zeggen dat we in Cuenca zijn geweest hebben we, na een hoop twijfels, uiteindelijk de lokale delicatesse geprobeerd. Ik hoop dat jullie me nu niet haten, maar die lokale delicatesse is....een cavia.
Opzich smaakte het nog best goed, maar (vooral omdat je heel goed ziet dat het een cavia is, je ziet de ogen, tanden etc zitten)..het was vooral vreemd en het gaat wat tegen je gevoel in. Maar goed, weer een ervaring!

Zelf heb ik nog één extra uitstapje gedaan van twee dagen naar Gualaceo, een mooi dorpje op een half uurtje van Cuenca. Op zo'n reis als deze mocht een vakantieliefde natuurlijk niet ontbreken, en nadat ik haar in Cuenca heb leren kennen ben ik met haar naar Gualaceo geweest. Maar, maar, maar: ik weet dat als ons mam dit leest ze zich ernstige zorgen gaat maken. Dus bij deze: Moeders, geen zorgen, het was allemaal super, maar ik kom naar huis ;-)

Het backpackavontuur zit er nu namelijk op. We vliegen naar Buenos Aires, iets wat aan voelt alsof ik weer thuis kom..zo heerlijk is die stad. In Buenos Aires ga ik veel afspreken met vrienden daar, de laatste souvenirs kopen, en vooral nog even lekker genieten. Het backpacken is enorm goed bevallen, het was een gekke en lange trip, maar we hebben zo enorm veel gezien en meegemaakt. Onvergetelijk! Alles heeft ook prima mee gezeten: niet ziek geworden, geen ruzies of problemen, en het weer...het weer was iets bijzonders. Ik overdrijf niet: we hebben in zes weken slechts één regenachtige dag gehad, en overal waar we aankwamen hoorden we van de lokale bevolking ''Que suerte, hoy mejoro''. Dat betekent dat het weer net die dag stukken beter was als de dagen ervoor. Zo hebben we veel zon en warmte meegepikt, en dat is super fijn als je er veel op uit wil. Achja...everywhere you go, always take the weather with you ;-)

Ik wil jullie vanuit hier bedanken voor het volgen van mijn blog. Ik hoop dat ik jullie niet verveeld heb, ik vond het in ieder geval super fijn om steeds leuke reacties te ontvangen en op die manier ook een beetje op de hoogte te blijven van het leven in Nederland.
Deze 4 maanden zijn voor mij onvergetelijk geweest. Ik heb zoveel gezien, gedaan, geleerd en beleefd, amper met een pen te beschrijven eigenlijk.
Ik heb 2,5 maand in een heerlijke wereldstad geleefd, ik heb me in Iguazù zo klein als een kabouter gevoeld tussen die immense watervallen, zonder twijfel een werkelijk wereldwonder. Ik heb mooie steden gezien, veel van de oude Inca-beschaving ontdekt, een jungle trek en vrijwilligerswerk gedaan.. Ik ben van de Atlantische naar de Pacifische oceaan gereisd, ik ben op grote hoogtes geweest en heb ongelooflijk veel mooie natuur gezien. Ik heb mijn Spaans naar een niveau opgekrikt waarmee ik prima mee kan in de Latijns Amerikaanse wereld, ik heb walvissen, condors en pinguïns in het wild gezien. Ik heb zoveel leuke mensen vanuit de hele wereld ontmoet, goede vrienden gemaakt, veel over cultuur geleerd en ook stukken van culturen mezelf eigen gemaakt. Ik heb de Superclásico tussen River en Boca beleefd, ik heb Machu Picchu in de vroege morgen gezien, en het mooiste van allemaal..dat alles neem ik voor mezelf mee, want dat pakken ze me nooit meer af.

Of ik ooit terug kom naar Zuid-Amerika is voor mij geen vraag, de vraag is eerder wanneer. Voor nu: terug naar Buenos Aires, daar volop genieten, en ik zie jullie volgende week!

Gerardo

P.S. Bijna alle foto's staan online, binnen een week zijn deze albums compleet

Argentinië: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.340748832690668.77730.100002666633025&type=3#!/media/set/?set=a.307658522666366.66671.100002666633025&type=1

Bolivia, Peru, Ecuador: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.340748832690668.77730.100002666633025&type=3#!/media/set/?set=a.340748832690668.77730.100002666633025&type=1