El Diego, tango & maffia; only in Buenos Aires!

Hola a todos!

Bij deze weer een update vanuit Argentinië! Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal, daar in het verre Holanda. Hier gaat alles prima! Ik zit nu bijna 3 weken in Buenos Aires, en de tijd vliegt echt voorbij! Al voelt het constant alsof ik er al veel langer ben, best gek is dat..

Maar goed, een update dus! Afgelopen week heb ik Buenos Aires van twee kanten leren kennen. Enerzijds heb ik de stad vanuit de visie van een toerist (want dat zijn we toch wel een beetje) gezien, anderzijds leer ik de stad, de Argentijnen en hun mentaliteit ook steeds beter kennen en leer je daardoor veel over hoe het leven hier écht in elkaar steekt. Dat laatste vind ik, hoewel de stad ongelooflijk veel moois voor toeristen biedt, eigenlijk nog veel interessanter.

Afgelopen weekend heb ik met wat mensen uit het hostel en klasgenoten de toerist uit gehangen. We hebben op zaterdag de bus gepakt naar La Boca, een wijk in het zuiden van de stad. La Boca is een vrij arme wijk die als enorm onveilig bekend staat, echter zijn er een aantal straten die veel voor toeristen bieden en waar het door de nodige politie surveillance een stuk veiliger is. Dit gebied heet “Caminito” en staat wereldwijd bekend voor de gebouwen die er staan, die de meest opvallende en felle kleuren hebben. Het is echt een toeristische hotspot, en de Argentijnen slaan er maar al te graag hun slaatje uit. Dat wil zeggen; alles is afgestemd op toeristen, of terwijl, alles kost geld. Ik vond het een leuk en bijzonder gebied om eens doorheen te lopen, maar ik heb het nooit zo op die toeristische attracties gehad waar alleen maar toeristen op af komen. Natuurlijk, je bent niet in Buenos Aires geweest als je niet in La Boca bent geweest, maar het is niet een gebied waar je zeker nog eens terug moet keren naar mijn mening. Wat voor mij het meest bijzondere was aan “Caminito” was dat, overal waar je kwam, je geconfronteerd werd met de man die Argentinië wereldfaam bezorgde. En dan doel ik natuurlijk op “El Diego”, Maradona. Ondanks dat hij nogal een verleden heeft (met naast geweldig voetbal ook veel drugsgebruik en drama) zul je geen enkele Argentijn vinden die iets negatiefs zegt over El Diego. Het is een man die als voorbeeld dient voor velen, omdat hij zich van kind uit een “villa de miseria” (sloppenwijk) heeft op weten te werken tot een wereldster. In La Boca, de wijk waar “zijn” club Boca Juniors speelt, kom je hem werkelijk overal tegen. Op verkoopwaar voor toeristen, op de straatstenen, op de muren, en, als je even niet uitkijkt heb je het gevoel dat je “de God van het voetbal” zelf tegen het lijf loopt. Al blijkt dan, wanneer je thuis komt, dat je veel geld heb betaald voor een foto met een look-alike die gewoonweg weet dat je een toerist bent. Daar ben ik gelukkig niet in getrapt. ;-)

Op zondag zijn we naar Recoleta geweest, een wijk waar een vrij bekende markt staat op zondag, en die bekend staat voor “El Cementario de la Recoleta”, de begraafplaats waar de meest beroemde overleden Argentijnen liggen, waaronder Evita. Ook dit is een echte toerististische attractie en ik moet zeggen, het was vooral bijzonder om daar rond te lopen. Het zag er prachtig uit allemaal, maar boven alles had je het gevoel van “ik loop hier een beetje de toerist rond te hangen op een plek waar alleen maar dode mensen liggen”. Best raar. Maar goed, Evita hoort bij Argentinië zoals Maradona bij Argentinië hoort, en nu hebben we maar mooi haar graf bezocht.

In Recoleta hebben we voor het eerst kennis gemaakt met Argentijns ijs. Argentijnen zijn dol op ijs, en net als bij steak en pizza's vinden ze dat hun ijs het beste van de wereld is. Over steak mag geen twijfel bestaan (om je vingers bij af te likken zo goed, en groot!), maar ik moet zeggen dat Italianen ook wel goed zijn in pizza's en ijs. Maar goed, het moet gezegd worden, ook hier zijn ze erg lekker! ;-)

Onder het mom van “integratie” heb ik afgelopen week ook mijn eerste tango les gehad. Deze lessen worden regelmatig, gratis, verzorgd bij ons op school. En ik moet zeggen, ik vond het super leuk! Het ging ook nog best aardig, dus dat is iets om door te zetten. De vrouw die ons de tango kwam leren vond dat we snelle leerlingen waren en vond dat we klaar waren om naar een milonga (een club waar Argentijnen salsa en tango dansen) te gaan. Of dat waar is moet nog blijken, maar we kunnen het allicht een keer proberen ;-)

Zoals ik vorige week met Argentijnen aan de praat ben geraakt over hun beleving rondom het voetbal, heb ik dat deze week veel gedaan over hun mening over de politieke situatie in het land. Argentinië heeft nogal een verleden als het gaat om politiek, met veel ruimte voor machtsgrepen en dictatuur, en ook nu blijft het een onderwerp dat veel emoties oproept. Op het moment heeft een vrouw de macht, Christina Fernandez de Kirchner. Zij is de president van het land, nadat ze de verkiezingen zéér nipt had gewonnen. Veel Argentijnen hebben daarbij het gevoel dat ze in die tijd veel stemmen heeft “gekocht”, iets dat nooit uit te sluiten is in een land als dit. Momenteel zijn er veel protesten gaande tegen Kirchner, en het valt me op dat zij zelf enorm vaak met grootse toespraken op TV te zien is. Daarbij bezet ze 12 van de (normaal gesproken) ongeveer 16 zenders. Moet je voorstellen, je bent aan het zappen, en je kunt niet om een langdradige politieke rede heen. En niet omdat al die zenders het graag uit willen zenden, maar juist omdat de president wil dat het hele land het ziet. Veel mensen noemen haar een nieuwe dictator, omdat ze schijnt te doen waar ze zelf zin in heeft. Ik weet er te weinig van om er een echte mening over te vormen, al vind ik het persoonlijk wel raar dat je als president zijnde zelf een hele avond op een deftig gala-feest een toespraak staat te houden terwijl je het ene na het andere dure glas champagne drinkt, terwijl er op hetzelfde moment in jouw land mensen in sloppenwijken wonen en er een uitdaging aan hebben om uberhaupt in leven te blijven..

Maar goed, politiek, altijd lastig! Eén ding wil ik graag nog met jullie delen, gewoon om te laten zien wat voor gekke dingen je hier ooit meemaakt. Afgelopen zondag was ik in de avond op zoek naar een goedkoop eetcafé (geen zin om te koken, je kent het wel), waar ik ook live voetbal kon kijken. Toen kwam ik uiteindelijk uit in een bar in Palermo, een eetgelegenheid die blauw stond van de rook, met een strontchagrijnige serveerster en alleen maar mannen in de tent die met de minuut meer onder invloed van alcohol leken te zijn. Niet echt heel fris allemaal, maar je doet het soms voor de ervaring ;-) Daar kwam ik een 67-jarige Spanjaard tegen die aan z'n tweede jeugd wilde beginnen, dat wil zeggen, hij wilde die avond nog met mij op stap. Ik heb er de grootste moeite mee gehad om hem van dat idee af te helpen (“wie weet een andere keer”, gewoon om er vanaf te zijn), toen hij vervolgens zei dat deze gelegenheid niet het type restaurant was waar ik nog eens terug wilde keren. Buiten de hierboven beschreven zaken wist ik niet wat hij bedoelde, toen hij benoemde dat die mannen met wie we die avond voetbal hebben zitten kijken, ook wel bekend stonden als de plaatselijke maffia. Al heb ik tijdens de wedstrijd enorm met ze gelachen, op dat moment viel er wel het één en ander op zijn plek, en was het een goed moment om te gaan. Zo zie je maar wat je tegen komt als je een keer gewoon een tent binnen stapt. Only in Buenos Aires ;-)

Saludos!!

P.S.: nieuwe foto's staan op Facebook, http://www.facebook.com/media/set/?set=a.307658522666366.66671.100002666633025&type=3