Wildlife in Península Valdés!

Hola a todos!

Comó están? Iedereen alweer gewend aan het werkende en studerende leven? En wordt het inmiddels alweer wat kouder in Nederland? Zal wel toch, nu de pepernoten onderhand alweer in de winkels liggen? ;-) Zo vreemd, dat in Nederland de herfst bijna gaat beginnen terwijl ik hier voor de 2e keer dit jaar het begin van de lente ga meemaken. Al klaag ik niet natuurlijk ;-) Toevallig hebben we deze dagen wat minder weer met onder andere ook regen en wind, maar de afgelopen week zijn we echt verwend met volop zon en temperaturen rond de 25 graden. Voor het eind van de winter geen slechte omstandigheden dacht ik zo! Ik ben benieuwd hoe dat zich in de komende weken gaat ontwikkelen. Vrijdag begint de “primavera” (de lente) met een nationale feestdag waarop niemand werkt en iedereen feest viert, dus de Argentijnen kijken er duidelijk naar uit. Natuurlijk ga ik meevieren dat de lente zijn intrede doet, ook al is het voor mij dus de 2e keer dit jaar.. Altijd reden voor een feestje toch? ;-)

Afgelopen weekend heb ik, zoals ik in mijn vorige blog al heb beschreven, mijn eerste echte trip gedaan. Het backpacken op zichzelf bewaar ik voor de periode november-december, waarin ik Buenos Aires achter me zal laten en zal gaan rondreizen in het noorden van het land. Echter houd ik ook nu mijn oren open voor mogelijk leuke uitstapjes naar plaatsen waar ik niet al van plan ben om heen te gaan op het einde van mijn periode in dit land. Eén van die uitstapjes diende zich aan in de vorm van Puerto Madryn. Puerto Madryn ligt aan de Atlantische kust, zo'n 1300 km ten zuiden van Buenos Aires. Het ligt in Patagonië, een enorm uitgestrekt gebied met onder andere ook de meest zuidelijke plek ter wereld (Ushuaia, dat nog eens 1400 km ten zuiden van Puerto Madryn ligt) als één van de meest bezochte plaatsen. Een hele trip dus, maar Argentinië is dan ook een enorm groot land.

We zijn uiteindelijk met zijn vieren voor een weekendje naar Puerto Madryn afgereisd, en dat per bus. Normaal gesproken zou je zeggen “je bent hartstikke gek, dat is alsof je voor een weekendje met de bus naar Kroatië gaat” en daar zit ook zeker een kern van waarheid in, echter hadden we nu allemaal het gevoel dat het de moeite waard zou zijn. Vliegen was ook een mogelijkheid, echter was dit een stuk duurder. En ik moet zeggen, ondanks dat een reis van 2x 20 uur (heen en terug) je niet in de koude kleren gaat zitten, ik heb er geen moment spijt van gehad. Het busnetwerk voor dit soort afstanden is in Argentinië erg goed geregeld, met vele busmaatschappijen die stuk voor stuk kwaliteit bieden. Met kwaliteit doel ik op de bus, en vooral de zitplaats die je krijgt. In ons geval, perfect geregeld! Je hebt keuze tussen een normale stoel, een stoel die helemaal gestrekt kan zodat je een soort bed hebt, en eentje die er tussenin zit. Wij kozen voor dat laatste, en ik moet zeggen, dat lag heerlijk. Normaal heb ik er de grootste moeite mee om te slapen in een bus, maar nu (tijdens zowel de heen- en terugreis die 's nachts werd afgelegd) heb ik heerlijk uit kunnen rusten. Dat, samen met een goede service (zo nu en dan een filmpje, ontbijt en avondeten bij de prijs inbegrepen, de mogelijkheid om gratis water af te tappen) maakte de reis erg aangenaam.

We kwamen op zaterdagmiddag aan in Puerto Madryn, een stad van 90.000 inwoners die meteen erg anders aan voelde in vergelijking met Buenos Aires. Want ook al is een stad met 90.000 inwoners voor Nederlandse begrippen aardig wat, als je net uit Buenos Aires komt heb je het gevoel dat je in een boerengat beland bent. ;-) Puerto Madryn ligt zoals gezegd aan de kust en leeft dan ook op toerisme en visserij. Er zijn vele hostels voor de toeristen (voornamelijk Argentijnen) die komen, en ook wij hadden een hostel voor één nacht. Dit hostel, op 4 straten van het strand af, was erg goedkoop en prima geregeld.Maar, we kwamen natuurlijk voor andere dingen als een goede nachtrust..
Puerto Madryn is het startpunt voor natuurliefhebbers die in verschillende plekken rondom de stad hun hart op kunnen halen. De regio, en dan met name de plek Península Valdés, wordt namelijk elk jaar weer uitgekozen door verschillende wilde dieren die er komen om te paren en hun jonkies op te voeden. Er zijn verschillende tours naar die plekken, en ons oog viel al gauw op de tour naar Península Valdés. Dit is een schiereiland, op zo'n 30 km van Puerto Madryn, waarin zowel op het land als aan de kust verschillende dieren in het wild leven. Península Valdés staat op de werelderfgoedlijst van Unesco, met als voordeel dat er ook echt voor gezorgd wordt dat de dieren zich in alle rust in het wild kunnen voortbewegen. Dat wil zeggen: geen massatoerisme, slechts enkele tours die mensen de gelegenheid geven om de dieren te bekijken, en onder andere ook een verbod voor mensen voor het lopen op plekken op het schiereiland die buiten de aangemerkte zones die toegankelijk zijn voor mensen vallen. Een nadeel is dat je, doordat het zo uniek en bijzonder is, je eigen scheel betaalt aan een tour, echter hoefden we hier niet al te lang over na te denken. We deden het voor de ervaring, en die ervaring hebben we gekregen!

Op zondagochtend vertrokken we om 08.00u met een busje van 13 mensen (inclusief een Engels sprekende gids, erg handig voor de Spaanse woorden die nog niet helemaal bekend zijn!) richting Península Valdés. Nadat we de entree voor het gebied hadden betaald en een museum hadden bezocht was het tijd voor de eerste stop. Die stop was bij het gebied van de zeeleeuwen. De zeeleeuwen leven enkele maanden aan de kust van dit schiereiland, voornamelijk om te paren en hun kroost op te voeden. Na 3 maanden vertrekken beide ouders weer naar de zee om te eten, en het is dan aan de jonkies zelf om te leren zwemmen en zo hun eigen weg te vinden. Dit gebeurt in december, en dat is ook de tijd waarop de orka's zich op Península Valdés laten zien, om de jonge zeeleeuwen aan te vallen. Erg zielig, maar ook dat is de natuur natuurlijk! Op dit moment kregen we vooral luie zeeleeuwen te zien, die zich nog niet echt zorgen leken te maken over het opvoeden van kinderen of een aanval van een orka. Maar goed, ze lagen daar wel lekker mooi te wezen, en voor ons was het een gelegenheid om goede foto's (van een afstand, zodat de dieren niet worden gestoord in hun natuurlijk gedrag) te maken van de dieren en de omgeving.

Hierna volgde een stop bij de plek waar de pinguins zich verzamelen. In deze periode komen de mannetjes van deze diersoort net aan op Península Valdés, in afwachting op de vrouwtjes die een paar weken later komen. Ook zij zullen zich vervolgens voortplanten. De pinguins leken die aandacht van al die mensen en camera's allemaal schitterend te vinden, met leuke foto's als gevolg.

Hierna was het, voor ons, tijd voor het hoogtepunt van de reis. We gingen naar Punto Piramidés, de plek waar de walvissen hun jonkies krijgen en opvoeden. Van tevoren durfden we slechts te hopen dat we een walvis te zien zouden krijgen, echter hoorden we al snel dat die kans 100% aanwezig was. En, daar was niks van gelogen. We hebben mee gedaan aan een anderhalf uur durende tour met een boot, in een baai vlakbij Puerto Piramidés. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we daarbij wel 15 walvissen hebben gezien, en vaak ook nog in de vorm van een moeder en een kind bij elkaar. Walvissen blijken enorm nieuwsgierige dieren te zijn, want ze zwommen meestal slechts enkele meters van onze boot af. Op een gegeven moment hadden ze er dan ook wel genoeg van en zwommen ze weg, iets wat ook geaccepteerd werd door de bemanning van onze boot. Want ook hier kwam heel sterk naar voren: het is het natuurlijk leefgebied van de dieren, en het gaat er vooral om dat zij zich fijn voelen in plaats van dat de toeristen hun perfecte foto kunnen maken. Een aanpak die mij persoonlijk erg aanspreekt.
Die perfecte foto was lastig te maken, maar dit lag niet aan de bemanning of aan de walvissen. Eerder aan mijzelf. Echt, ik vind het nu nog steeds lastig om onder woorden te brengen hoe het voelde om die dieren van zo dichtbij te zien. Ze overmeesteren je gewoon, met hun aanwezigheid, hun geluiden en hun gedrag. Ze zijn niet alleen enorm groot (de langste was een meter of 16), ze zijn gewoon in alle opzichten machtig en ongelooflijk mooi. Om die dieren te zien zwemmen in hun natuurlijke leefomgeving, waarbij er vaak ook nog sprake was van een moeder die daar samen zwom met haar kind, dat is echt één van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt in mijn leven. De omstandigheden, met onder andere een heerlijk zonnetje dat weerkaatste op het water en op de dieren zelf, maakten het alleen nog maar mooier. Ik heb serieus gedurende de hele trip met kippenvel over heel mijn lichaam gestaan, en het feit dat een boot vol met enthousiaste toeristen ook anderhalf uur lang muisstil was sprak voor mij ook boekdelen. Op zo'n moment bedenk je bij jezelf dat sommige ervaringen geen prijskaartje hebben, en dit was zo'n moment. Dit zijn de dingen waarvoor ik hier zit, in een vreemd land en ver weg van mijn vrienden en familie. En ook al maken ze dat prijskaartje nog 3x hoger, dan had ik het nog gedaan.

Helemaal onder de indruk van alle ervaringen vertrokken we die avond weer in de bus naar Buenos Aires. Terug naar het noorden, terug naar de drukte en de chaos van een wereldstad. Maar ook terug naar een stad waarin nog meer dan genoeg te beleven is, en waar ik nog steeds met volle teugen van elke dag geniet.

Tot volgende week weer!!

Saludos,
Gerardo

P.S.: Natuurlijk heb ik ook foto's van mijn weekend gemaakt, ze staan onderaan in het volgende album; http://www.facebook.com/media/set/?set=a.307658522666366.66671.100002666633025&type=3