Buenos Aires, te amo!!

Hola a todos!
Comó están? Ik hoop dat alles goed gaat in Nederland. Ik ben alweer bezig met mijn zevende week in Argentinië, ik vind het vreselijk om te zeggen, maar ik zit al bijna op de helft van mijn reis en mijn tijd in Buenos Aires zit er bijna op. Alhoewel, dat laatste is niet helemaal waar, want ik blijf (zo goed als zeker) twee weken langer in de stad. Die tijd ga ik invullen met 2 weken extra vrijwilligerswerk of 2 weken extra Spaanse les, dat weet ik nog niet zeker.. Maar goed, in Argentinië is op het allerlaatste moment beslissen niet erg, dus dat komt wel goed.. ;-)
Daarna heb ik nog zo`n zes weken om te backpacken, iets waar ik ook erg veel zin in heb. Maar, first things first!

Wat heb ik in de afgelopen week gedaan? Nou, in de eerste plaats, je gelooft het of niet, maar ik ben serieus bezig met tango dansen! Of ja, tango leren dansen.. Ik doe voortaan mee aan een groepsles, twee keer per week bij een vriendin van een vriend van me (ook hier draait alles om netwerken) die voor een groep van zo`n 10 mensen lessen verzorgt. Natuurlijk hoor ik bij de beginners, maar da`s ooit al lastig genoeg. ;-) Ik vind het erg leuk om te doen, maar ik vind het vooral vaak lastig dat je (als man zijnde) niet alleen zelf je ding moet doen op de dansvloer, maar daarnaast er ook nog voor moet zorgen dat de vrouw met wie je danst je bewegingen volgt. De tango is, geboren in een machocultuur die Argentinië heet, namelijk nogal een “macho-dans”, en de man bepaalt alle bewegingen op de dansvloer. Dat, gecombineerd met het feit dat ik met warmbloedige latina`s dans die ooit wat beter maat weten te houden op de voor hun ook meer bekende muzieksoort, zorgt ervoor dat ik nog genoeg moet leren. ;-) Maar, aan de andere kant, ik ga elke keer vooruit en het begint al ergens op te lijken. Buiten dat vind ik het vooral leuk om te doen, en zeg nou eerlijk, als je de tango wil leren dansen, waar kun je dat dan beter doen dan in Buenos Aires?!

Gisteren had ik, vanuit mijn vrijwilligerswerk, mijn eerste voorlichting voor een groep jongeren op een school vlakbij mijn werk. Ik zou met een groep economie-studenten van 18/19 jaar oud gaan praten over de verschillen in cultuur tussen Nederland en Argentinië, en daarbij ook nog specifiek in gaan op de economische crisis die we in Europa hebben. Echter, omdat al gauw bleek dat ik in de pauze tussen de vele economie-lessen die ze al hadden ingepland stond, heb ik dat laatste thema laten schieten. Kun je die mensen toch niet aan doen ;-) In plaats daarvan hebben we hele interessante gesprekken gevoerd. Ik gok dat er zo`n 15 studenten aanwezig waren, en met hun heb ik over verschillende thema`s gesproken: relatief “simpele” zaken als prinses Maxima, het Nederlands en Argentijns voetbal, het weer,.. Maar ook diepgaande onderwerpen zoals politiek, het beleid van beide regeringen, de corruptie die Argentinië teistert, de mentaliteit van de mensen, het verschil tussen rijk en arm in zowel Nederland als Argentinië, het softdrugsbeleid in Nederland (altijd populair als je in het buitenland komt) en mogelijke oplossingen voor het fenomeen “sloppenwijken”, een thema dat in Argentinië helaas aan de orde van de dag is. Een heleboel onderwerpen al met al, en dat natuurlijk allemaal in mijn beste Spaans, wat eigenlijk zonder noemenswaardige problemen ging. Ik heb zelf veel plezier en voldoening uit deze activiteit gehaald. Er was echt sprake van een uitwisseling van ideeën en culturen, zowel onze cultuur als de Argentijnse. Ik heb het gevoel dat zowel ik als de jongeren met wie ik heb gesproken daar iets uit hebben gehaald, en dat was precies mijn doel voor deze dag. Boven alles was het ook gewoon erg leuk, jongeren hier vinden het geweldig als je vertelt dat je uit Nederland komt, en ik vind het op mijn beurt leuk om meer te leren over de jongerencultuur hier.

Al met al heb ik het prima naar mijn zin hier. Ondanks dat ik hier nu al een tijdje zit en de “hotspots” wel zo`n beetje heb gezien, krijg ik gewoon niet genoeg van Buenos Aires. Ik vind het echt een heerlijke stad om in te leven. Het is een echte wereldstad, die alle problemen kent die veel andere wereldsteden ook kennen. Het verkeer staat haast continu vast, er is overlast en smog, er zijn wijken die je écht beter kunt mijden, er is veel criminaliteit in onder andere de metro en trein (ik klop even af, want twee telefoons van andere studenten van mijn school zijn al gestolen), en er is een groot verschil tussen arm en rijk.
Net als in elke andere grote stad zijn ook de inwoners van Buenos Aires, de porteños, steeds onderweg van de ene naar de andere plek. Maar, Argentijnen doen dat anders dan waar dan ook ter wereld. Ten eerste, een Argentijn heeft nooit haast. Te laat komen hoort erbij, dus dat scheelt ook een hoop chagrijnige teksten als het verkeer vast staat. Ten tweede, de mensen zijn hier ongelooflijk behulpzaam naar elkaar toe. Waar het in Eindhoven beleefd is als je in een bus opstaat voor een oudere vrouw of een moeder met haar baby, zie je hier eerder dat de halve bus al op staat op het moment dat zo iemand geen plaats lijkt te hebben (en natuurlijk doe ik daar ook aan mee). Ik vraag me af waar in Nederland je dat nog ziet. Ook naar anderen zijn de porteños erg behulpzaam. Ik kan het weten, want door het drama dat de “de trein in Buenos Aires” heet heb ik al menig ochtend door gebracht met het vragen naar de juiste bus die me een stuk de goede richting in brengt. Argentijnen willen je helpen, sterker nog, ze doen er echt alles aan om je te kunnen helpen. Ook al moeten ze daarvoor drie anderen om raad vragen en duurt het al met al wel even, ze willen je altijd helpen. Om daarna ook altijd weer te zeggen “Nooo, por favor”. “Nee, ik help graag.” Dat verhaal.
Ik hou echt van het leven hier. Veel meer dan in Nederland weten de mensen de waarde van sociaal contact in te schatten. Het drinken van maté, een half uur lang geen werk of telefoon en gewoon even kletsen, is daar nog wel het beste voorbeeld van. De mentaliteit, het typische “nada es un problema”, draagt daaraan bij. Daarbij leven de mensen veel meer buiten: de parken zitten bij een lichte zonnestraal al stampvol, en juist dat maakt Buenos Aires de levendige stad die het is. Dat, samen met het passionele van de mensen rondom bijvoorbeeld dans en voetbal, Argentijnse steaks, en natuurlijk die geweldig mooie taal, maken Buenos Aires en Argentinië voor mij tot een plek waar ik alleen maar van kan dromen. Al zijn die dromen tegenwoordig wel levensecht, als ik er elke dag en nacht middenin zit. ;-)

Tot volgende week!

Gerardo